De Googel-Ontgogelingsreis: Bevrijding van Big Tech
Misschien vraagt u zich af waarom die coole hoed? Omdat de tech-overlords meeluisteren. Nu kan ik eindelijk zeggen: Google Smoogle! Wat ga je doen, Google? Je bent nu volledig machteloos! Wat? Google is eigenaar van YouTube? Ik zou het Googelen, maar dat kan ik letterlijk niet. Wat gaan ze doen? Deze video censureren? Monetarisatie uitzetten? Het verbergen onder het algoritme zodat niemand het kan vinden? Google, je hebt niets op me!
De afgelopen weken heb ik mezelf volledig ‘gedeGoogled’. Ik gebruik geen van Google’s zogenaamde gratis diensten meer, behalve YouTube. Ik kan er letterlijk niet aan ontsnappen. Het is verrassend warm om een aluminiumfoliehoed te dragen. Ik weet niet of jullie dit wisten. Nou, je hebt nog nooit een aluminiumfoliehoed gedragen.
Waarom Deze Digitale Exodus?
Dit alles begon vanwege privacykwesties. Getracked worden met letterlijk alles wat ik doe, voelt gewoon een beetje vreemd. Voornamelijk omdat ik ook de controle over mijn software wilde terugkrijgen en niet overgeleverd wilde zijn aan wat de tech-overlords op een dag besluiten te doen. Maar het belangrijkste: ik wil geen 20 dollar per jaar betalen voor 100 GB opslag. Absoluut niet.
Ik besefte dat sinds ik ben overgestapt op Linux, mijn leven alleen maar beter is geworden. Ik ben praktisch aan het ascenderen, volgende stap hemelvaart. Maar ik realiseerde me dat er altijd een open-source alternatief is en dat ze vaak beter zijn. Ze hebben alleen geen miljardenbudget om zichzelf te vermarkten. Dus ik ging de ‘deGoogle’-fuik in en ik wil delen wat ik geleerd heb, want aan het eind van dit verhaal, als je weet wat ik weet, bro, dan wil jij ook zo’n coole hoed.
De GedeGooglede Checklist
Laten we de ‘deGoogelisatie’ doorlopen. Ik wil eerlijk zijn en delen wat je absoluut zou moeten veranderen en wat misschien meer gedoe was dan waard.
1. Je Zoekmachine: Een Directe Omschakeling
Verander je zoekmachine nu meteen! Je kunt het doen terwijl ik doorga met kletsen. Ga gewoon naar je browserinstellingen, zoek de standaard zoekmachine en verander het naar DuckDuckGo. Het is een zoekmachine die niet bijhoudt wat je doet. Het werkt gewoon. Boom! Misschien geef je er de voorkeur aan dat alles wat je online doet wordt bijgehouden en gelogd. Ik weet het niet. Misschien zit je in die hoek. Ik denk dat de meeste mensen ofwel onwetend ofwel lui zijn. Dus ik zeg je het nu: wees niet lui.
“Je denkt dat je anoniem bent online? Denk nog eens na. Elke klik, elke zoekopdracht, elke video – het draagt bij aan een digitaal profiel dat over je wordt gebouwd.”
2. Je Browser: Meer Dan Gewoon Browsen
Toen ik je zei je standaard zoekmachine te wijzigen, deed je dat toch niet alleen in Google Chrome, hè? Zeg van niet. Er zijn veel betere browsers. Ik gebruik Firefox. Het is een beetje B-tier, maar je kunt het beveiligen tot S-tier. Veel mensen zweren bij Brave Browser. Ik heb het nooit geprobeerd. Mijn punt is dat dit super eenvoudig te wijzigen is. En heb je er ooit over nagedacht waarom browsers überhaupt gratis zijn? Waarom willen Microsoft en Google zo graag dat je hun browser gebruikt? Waarom maken ze het allemaal gratis voor je? Zou het kunnen omdat ze alles wat je online doet bijhouden en je gegevens verkopen of verhandelen? Wat? Je bedoelt dat ze dit niet uit de goedheid van hun hart doen? Je vertelt me dat Google niet alleen een miljardenbedrijf is, maar ook een liefdadigheidsinstelling? Wat?!
Ik vond online dat Google in 2023 Apple betaalde om hun standaard zoekbrowser in Safari te zijn. Raad eens hoeveel? 20 miljard dollar! Jezus Christus. Ze willen absoluut dat je Google gebruikt. Dus doe het gewoon niet. Het kost je 2 minuten. Ga het doen.
3. Je E-mail: Bevrijding uit de Inbox Invasie
Net als velen van jullie heb ik Google Mail jarenlang gebruikt. En blijkbaar, tot 2017, stopten ze met het scannen van je e-mails om je advertenties te tonen. Dus nu is Gmail iets minder griezelig, weet je, maar als je erover nadenkt, is het waarschijnlijk de meest invasieve dienst die ze runnen. En er zijn gratis alternatieven zoals Proton. Ik heb het niet geprobeerd. Ik besloot mijn eigen e-mail te hosten. Ik betaalde een kleine vergoeding. Het was wel lastig, maar tenminste zullen mensen niet denken dat ik arm ben en zoiets als Google Schmoogle in mijn advertentiedomein hebben.
4. Je Telefoon: Jouw Apparaat, Jouw Regels
Ik heb een Google telefoon. Godverdomme! Alles is Google. Het is gek. Ik realiseerde me niet hoe diep ik in dit ecosysteem was gezogen zonder het te beseffen. Mijn godverdomme tv is Google. Ik dacht dat het een Sony tv was. Je zet hem aan, en het is gewoon Google TV. Hoe is dat gebeurd? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb het gevoel dat ik verrukt zou moeten zijn over de telefoon, hoe geweldig hij is met zijn ongelooflijke hardware en hoe krachtig hij is. Maar als het zo geweldig is, waarom voel ik me dan het product? Hè?
Ik haat mijn telefoon. Meldingen voelen alsof ze er zijn om me naar binnen te zuigen, niet om me iets nuttigs te vertellen. Al deze apps en functies. Ik heb het gevoel dat mijn aandachtspanne steeds meer wordt verbrijzeld hoe meer ik mijn telefoon gebruik. Ik haat het. Het is gewoon een grote afleidingsmachine.
Dus ik heb een Pixel 9 en het is een goede telefoon en ik bezit hem al. Dus in plaats van hem te vervangen door een ‘domme’ telefoon of zoiets, wat veel mensen doen, wilde ik er een aangepast besturingssysteem op installeren. Er waren er veel om uit te kiezen, maar ik koos voor GrapheneOS. GrapheneOS, voornamelijk omdat het voelde als de grootste vingerwijzing naar Google. Het is een besturingssysteem dat gericht is op privacy en beveiliging, blijkbaar zo erg dat zelfs Edward Snowden het gebruikt. Heb ik dat goed? Ik zou het Googelen, maar dat kan ik niet.
Maar hier is het ding, oké? Om de een of andere reden heb ik het gevoel dat ik de gek ben. Hè? Wat? Waarom wil je Google zo graag? Hè? Wat heb je te verbergen? Hè? Deze gast heeft GrapheneOS op zijn telefoon. Wat? Wat is daarmee? Ik voel me een beetje beoordeeld. Oké. Maar na het gebruik van GrapheneOS realiseer ik me: nee, dit is hoe het zou moeten zijn. Ik ben niet de gek.
Er zijn een paar functies op GrapheneOS die ik erg leuk vind, en dit zijn er maar een paar. Vooral met beveiliging vind ik het erg leuk hoe ze het hebben opgevoerd. Maar het feit dat ik een app sluit op GrapheneOS en het sluit de app. Gek! Vaak als je denkt dat je een app hebt gesloten op je telefoon, draait deze in werkelijkheid op de achtergrond en volgt alles wat ze willen. GrapheneOS vernietigt die rotzooi. Zo’n gek concept, toch? Ik ben de gek!
- Ik controleer precies tot welke apps toegang hebben. Je kunt bestands- of opslagscopes gebruiken, denk ik. En als ik een app toegang wil geven tot een bepaald type bestanden, kies ik welke map. Niet het hele apparaat, zoals het zou moeten zijn. Geen vage kleine pop-up met de vraag: “Hé, wil je dit toegang geven?” Nee. Volledige controle.
- Telkens wanneer je een app installeert op GrapheneOS, vraagt het je voordat je deze installeert: “Hé, wil je deze app toegang geven tot je internet?” Want vaak is het antwoord: “Absoluut niet!” Niet gebeurd. Ik realiseerde me dat ik wanhopig op zoek was naar een toetsenbord dat Japans, Zweeds en Engels had. Ik hou echt van het ‘swip’-typen, weet je? Ik kon gewoon geen open-source alternatief vinden en ik dacht: wat moet ik doen? En toen realiseerde ik me dat het alternatief Microsoft of Google is. Oké. En ik realiseerde me dat het toetsenbord dat ze aanbieden verbonden is met het internet. Waarom? Waarom?! Stel je voor dat je een fysiek toetsenbord kocht en het was stiekem verbonden met het internet en stuurde de techgiganten alles wat je typte. We doen niets geks. Vertrouw ons gewoon, bro. Het is zo’n puinhoop. Op GrapheneOS heb ik nog steeds de optie. En als ik een Google-app wil nemen, kan ik die uithongeren. Het in een van die zetten. Ik vind het nog steeds niet leuk dat ik een Google-app gebruik, maar nee, eigenlijk is het goed. Google is voor één keer overgeleverd aan mijn genade. Voelt goed.
Een andere functie die volgens mij vrij voor de hand liggend is en die de meeste mensen zouden waarderen. Maar er was een vierde verborgen functie op GrapheneOS waar ik van hou die geen functie is, maar voor mij uiteindelijk wel een werd. Zoals ik in het begin al zei, voelt het vaak alsof mijn telefoon een enorme afleiding is. Er zijn apps die je waarschijnlijk moet gebruiken. Misschien voor werk of vanwege vrienden en je wilt contact maken, wat dan ook. Je zult bepaalde apps moeten gebruiken die je eigenlijk niet wilt gebruiken. Dus besloot ik al die apps (en dat kun je zelf ook) op een ander profiel te zetten. Het mooie van GrapheneOS is dat op een ander profiel al deze apps binnen dat profiel zijn ingesloten. Ze kunnen niet verbinding maken met iets anders op mijn telefoon of op de achtergrond draaien of zoiets. Dat is het mooie van GrapheneOS en daarom voelde het voor mij als een goede oplossing met alle apps die ik niet wil gebruiken.
Maar wat dit uiteindelijk deed, was dat ik nu die app moet gebruiken die ik niet graag gebruik. Het voelt opzettelijk om daarheen te gaan. Ik zie deze apps zelfs niet als ik mijn telefoon normaal gebruik. En het zorgde ervoor dat mijn telefoon weer aanvoelt alsof hij me dient, als een echt nuttig hulpmiddel, zoals het zogenaamd is, toch? Dus ja, enorme fan. Ik ben zo blij dat ik ben overgestapt. Het is waarschijnlijk het beste wat ik tot nu toe heb gedaan, maar het wordt nog beter.
5. Wachtwoordmanagers: Tijd voor Zelf-Hosting
Oké, ik moest dit een paar weken volhouden. Ik zeg je, welk nummer is het, zes of vijf? Ik ben de tel kwijtgeraakt. Hoe dan ook, wachtwoordmanagers. Wat bedoel je, “wachtwoord123” is niet genoeg? Ik haat wachtwoordmanagers. Waarom? Omdat ze 6 tot 7 dollar per jaar kosten om een document van 5 kilobyte te hosten. Ik denk het niet. Deze hele video is gewoon dat ik mezelf ‘dox’ voor gierigheid. Dat gaat niet gebeuren. Ik betaal dat niet. Ik kreeg bijna een hartaanval toen ik erachter kwam. Ik betaal wat?! Maar je hebt een wachtwoordmanager nodig. Dat is nu eenmaal de realiteit. Ik dacht dat ik zo slim was. Ik dacht: “Oké, prima. Ik hoef dit niet te doen. Ik draai Linux.” Ik downloadde een back-up. Ik maakte er een HTML van en versleutelde het, en toen had ik een alias. Dus ik ontsleutelde het wanneer ik het moest gebruiken en versleutelde het dan snel weer. Is het ontsleutelen of decoderen? Het maakt niet uit. Bada bing, bada boom. Ik bespaarde mezelf 6 tot 7 dollar. Als ik nog, ik weet niet, 30, 40, 50 jaar leef. Dat is veel geld dat ik bespaard heb. Multimiljonair is een gierigaard. Dat is hoe ik dit zou moeten noemen.
Maar toen realiseerde ik me dat ik dit bestand op andere apparaten nodig heb. Ik heb het nodig op mijn telefoon en mijn laptop. En wat als ik naar het buitenland ga? En toen ontdekte ik het glorierijke concept van zelf-hosting. Ik kan dit gewoon op een ander apparaat hosten. Ik heb het gevoel dat sinds ik mijn Linux-video heb gemaakt, zoveel reacties waren als: “Wacht maar tot hij zelf-hosting ontdekt. Dan is het voorbij.” En ja hoor, jullie hadden gelijk. Wat?!
Ik begon op een Raspberry Pi 5. Dit ding is relatief goedkoop. Het heeft Ethernet. Het verbruikt weinig stroom en is krachtig voor zijn formaat. Het kan meer dan genoeg doen voor wat ik wilde. Ik vond een open-source alternatief, genaamd Vaultwarden. Je kunt je eigen wachtwoordmanager hosten. Het probleem was echter dat ik geen idee had wat ik deed. Wat is een ‘reverse proxy’? Wat bedoel je, ik kan mijn IP-adres niet gewoon in mijn browser plakken en klaar? Vaultwarden is zo veilig dat het me geen verbinding liet maken tenzij ik het goed instelde. Elke keer als ik dacht dat ik het deed, bleef ik die draaiende cirkel zien en ik zag die cirkel twee godverdomde dagen lang. Maar toen het eindelijk werkte, was het magie. Ik had het gedaan. Ik had mezelf 6 tot 7 dollar bespaard. Tranen biggelden over mijn wangen. Het was prachtig. Mijn eerste succesvolle zelf-host. Mijn god! Geen abonnementen meer, geen synchronisatiedrama, alleen mijn eigen veilige kluis. Het voelde alsof ik eindelijk uit de matrix brak, echt waar.
En het ding is, als je eenmaal begrijpt hoe dit werkt, valt het echt mee. Sterker nog, het werd superleuk, want met compatibiliteitslagen zoals Docker kun je zo gemakkelijk kiezen welke open-source software je wilt downloaden, verschillende uitproberen. De wereld ligt aan je voeten. Pluk ze gewoon van de bomen en alles werkt. Dus ik had een notitie-app nodig. Ik vond er een genaamd Joplin. Zo spreek je dat uit, Joplin. Het had een desktop-app en een telefoon-app, precies wat ik wilde. Maar toen ik Joplin installeerde, werd het vreemd. Oordeel me hier niet, oké? Dit is, hier kun je je waarschijnlijk wel in vinden. Ben je ooit zo lui geweest dat je een alternatief probeerde te vinden, maar dat leidde je toen op een pad dat 10 keer ingewikkelder was dan gewoon niet lui zijn? De image die ik op mijn Pi probeerde te installeren, was niet compatibel. Het was 86x 64. Dit is ARM-gebaseerde architectuur. Het maakt niet uit. Niet compatibel. Ik kan gewoon een andere vinden. Maar ik dacht: hé, waarom installeer ik dit niet snel op iets dat wel 86x 64 draait. En ik keek om me heen en dacht: oh, nou, mijn Steam Deck draait 86x 64. Dus je vraagt je misschien af: “Helix, heb je je draagbare gamingconsole gebruikt om je notitie-app te hosten?” Ja, maar het wordt nog erger, eigenlijk. Steam draait Linux. Prachtig. Het draait zelfs Arch, de distributie die ik op mijn desktop gebruik. Een match made in heaven. Maar ik dacht bij mezelf, nou, het zit vol met al die Steam-bloat. Ik zou waarschijnlijk Arch moeten deïnstalleren zodat ik dan Arch kan installeren. Ik weet niet wat er mis is met me. Vraag het niet. En ik deed dit natuurlijk, alleen maar om niet een andere image van mijn notitie-app te hoeven vinden. Maar hoe dan ook, het werkt. Uiteindelijk is dat alles wat telt. Nu draait mijn notitie-app prachtig.
6. Cloudopslag: Afscheid van Google Drive
Nummer zeven of acht. Het was tijd om afscheid te nemen van Google Drive. Vaarwel, Jotho. 20 dollar voor 100 GB? Ik denk het niet. Ik ga je niet betalen om mijn gegevens voorgoed gegijzeld te houden. Niet gebeurd. Wat als ik nog 600 jaar leef? Bedenk eens hoeveel geld dat Google dan gaat kosten. Geen abonnementen meer. Overbodige abonnementen. In plaats van Google Drive heb ik File Browser ingesteld. Het stoort me aan al die gratis online opslag die je een bepaalde hoeveelheid geeft, dat het ten eerste niet veilig is. Ten tweede weet ik niet wat ze ermee doen. Ten derde haat ik hoe het gebruikt wordt. Ik weet niet of je je hierin kunt vinden. Misschien is dit een ‘ik’-probleem, maar stel dat ik buiten ben geweest, ik heb gras aangeraakt, ik heb al deze foto’s en video’s gemaakt, en dan ga ik achter mijn computer zitten, en dan valt ineens het internet weg, en ik denk, wat is er gebeurd? En dan is het van, oh ja, mijn Google Drive besloot elke foto en video die ik ooit heb gemaakt te back-uppen, en dan denk ik, dat wil ik niet. Ik wil bepaalde afbeeldingen. Laat mij die eerst kiezen. En ik wil niet dat je mijn hele bandbreedte opslokt. Met File Browser kan ik de snelheid beperken en ik kan het doen wanneer ik wil, welke bestanden ik wil. Ik ging een beetje nerdy en overboord, verrassing. En ik schreef een heleboel aliassen en shell-functies zodat ik push of pull kan definiëren om te downloaden of te uploaden welk apparaat, mijn telefoon, laptop, desktop, deck, en welke submap. En dit alles doe ik met glorieuze SSH. Het loste eigenlijk nog een probleem voor me op, namelijk het voortdurend delen van bestanden tussen mijn telefoon en mijn desktop. Ik weet nooit hoe ik dat moet doen. Blijkbaar wist ik dit niet. Ik heb het gevoel dat iedereen afhaakt omdat ik het weer over SSH heb, maar je kunt het op je telefoon laten draaien. Kijk, ik ben verbonden. En toen dacht ik, en nu moet ik een tegengesteld script op mijn telefoon doen. Maar toen realiseerde ik me dat ik gewoon verbinding kan maken met mijn desktop om het script uit te voeren. Het maakt niet uit. Oké, het is cool. Vertrouw me, het is cool.
Ontgoogelde Doorbraken en Nieuwe Uitdagingen
7. AI: De Lokale Revolutie
Nummer negen, AI. We moeten het over AI hebben. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik gebruik AI niet graag. Het voelt alsof ik rechtstreeks buig voor de tech-overlords. En dan nog de godverdomse abonnementskosten. Ik heb het gevoel dat ik de machine voer die al mijn gegevens heeft gestolen. Nog meer van mijn gegevens. Hier, alsjeblieft. Lekker dik. Hier, alsjeblieft. Niet gebeurd. Maar ik werd nieuwsgierig en, je weet wel, ik heb niet lang geleden mijn eigen computer gebouwd en ik heb er veel geld aan uitgegeven. Waarom probeer ik het niet gewoon zelf te draaien? Het is een beest. Dus ik heb een lokaal taalmodel opgezet, genaamd Mixstro. Nadruk op lokaal, wat betekent dat het volledig offline op mijn computer draait. Het is prachtig. Nu kan ik zoeken wat ik wil en domme vragen stellen zoals: waarom is mijn linkerteentje groter dan mijn rechterteentje en niemand weet ervan. Niet Google, niet de AI-overlords, zelfs jij niet.
8. PDF’s, Docs, Agenda’s, Contacten: NextCloud tot de Redding
Stap 10. Hoeveel stappen zijn er? En we hebben nog zoveel over. PDF’s, Google Docs, agenda, contacten. Ik werd eerlijk gezegd een beetje moe op dit punt om een alternatief voor al deze dingen te vinden, maar toen ontdekte ik NextCloud. Het is een open-source zelf-host-beest, en het doet dit alles voor je. Misschien zijn er betere enkelvoudige alternatieven, maar het feit dat ik dit alles in één kreeg, was precies wat ik nodig had. En het was slechts één snelle installatie en het was klaar. Ik was volledig uit Google en het voelde geweldig. Eindelijk ben ik vrij!
Vanaf hier moest ik de zaken een beetje aanscherpen. Ik heb zelfs een domein gekocht. Ik weet het, ik betaalde abonnementskosten, maar het is het waard. Als je zelf-host, is het eigenlijk de moeite waard, want je kunt een domein krijgen voor vijf dollar per jaar. Het betekent dat ik betere beveiligingsfuncties kan krijgen en al deze services in subdomeinen kan plaatsen. Dus zoiets als docs.mijmsubdomein.com en password.mijmsubdomein.com. Al deze verschillende dingen die ik heb gemaakt, kan ik gemakkelijk benaderen. Ik hoef mijn IP-adres niet voor elk afzonderlijk in te typen. En ik begon ook de beveiliging aan te scherpen. Vooral omdat ik online keek. Ik dacht: ik krijg veel bots die me pingen. Dat vind ik niet leuk. Alles is al vergrendeld met een wachtwoord, maar ik heb nog een laag van ‘zero trust’ toegevoegd, zodat je niets kunt openen, tenzij je een andere login hebt. Ik heb mijn IP-adres geblokkeerd met Tailscale. Prachtige Tailscale. Ik zou er een hele video over kunnen maken. Ik had een faalband. Het was zeker de moeite waard om tijd te besteden aan het beveiligen van dingen. En ik denk dat ik een goede balans heb gevonden tussen veiligheid en niet elke keer een enorme gedoe om toegang te krijgen.
De Strijd om Navigatie: Google Maps versus de Realiteit
Nu ik al deze Google-services heb vervangen, is er één waar ik gewoon niet aan kan ontsnappen, en ik bedoel niet YouTube. Er was er één die het meest zuurde om van af te komen, en dat was eigenlijk Google Maps, want Google volgt je zo goed. Het is zo goed in het voorspellen van verkeer. En aangezien ik veel rijd in Tokio, vertrouw ik daar echt op om op tijd op plaatsen te komen. Je kunt niet te laat komen in Japan. Het is als een doodvonnis. De eerste keer dat ik mijn open-source alternatief gebruikte, was ik uiteindelijk 30 minuten te laat. En toen realiseerde ik me: hé, misschien is Big Brother die alles volgt niet zo erg. Misschien heeft surveillance zijn voordelen. Maar ik bleef bij mijn ‘deGoogel’-reis en het beste alternatief dat ik vond, was gewoon de GPS van mijn auto gebruiken. Die heeft al deze Japanse services ingebouwd. Hoe dan ook, ik gebruikte uiteindelijk mijn Pi om mijn Google TV te vervangen en ik draai Kodi daarop. Ik heb het nog niet volledig ingesteld, dus niet veel te zeggen daarover.
Van Steam Deck tot Thuislab-Abominatie
En je herinnert je misschien nog dat ik dit allemaal op mijn Steam Deck doe. Ik heb een extensie toegevoegd zodat ik hem op Ethernet kan aansluiten. Op die manier verbruikt hij minder stroom. Hij draait volledig ‘headless’ en ik kan alles monitoren op mijn veilige netwerksysteem dat ik heb. Maar toen dacht ik dat het wel cool zou zijn om het scherm te gebruiken voor monitoring. Ik draaide T-Max en Btop erop en het ziet er zo cool uit, weet je. Dit alles begon omdat ik wilde ‘deGooglen’ en wilde proberen hoe dat was. En aan het eind ziet mijn Steam Deck eruit als een detonator voor een bom of zoiets. En voordat je het vraagt, ja, ik kan er nog steeds op gamen. Het verbruikt 2% van mijn CPU. Het is op dit moment een soort vreemde thuis-lab-abominatie. Maar ik hou ervan. Ik hou ervan om ernaar te kijken. Ik heb hem naast mijn bureau staan. Het is gewoon een ‘vibe’, man. Elke keer als ik hem zie, ben ik blij.
Nog een feit dat ik leuk vind aan het gebruik van mijn Steam Deck is het feit dat ik elk apparaat kan gebruiken dat ik in huis heb. Mensen hebben van die supercoole thuis-lab-opstellingen, die geweldig zijn. Ik snap het. Maar mijn punt is dat als je wilt ‘deGooglen’, je kunt gebruiken wat je tot je beschikking hebt. Het zou je geen extra geld moeten kosten. Ik ga niet doen alsof de Steam Deck het ultieme zelf-host-apparaat is. Je kunt waarschijnlijk beter een Pi gebruiken, maar misschien heb je wel een apparaat thuis liggen waarop je Linux kunt draaien. Breng het weer tot leven, weet je, in plaats van het weg te gooien. En ik haat het om die persoon te zijn, maar het is beter voor het milieu. Ja, het is veel knutselen, maar je leert veel. En aan het eind is het klaar. Ik hoef er niet meer aan te zitten. Google’s mantra is ‘Don’t be evil’, maar ik denk nog steeds dat ze veel te doen hebben om die titel te verdienen.
Ik heb het gevoel dat je op je telefoon al die instellingen hebt met privacy en toegang geven en al die dingen die ze je vragen, maar het voelt een beetje als een van die speeltjes van Bern die gewoon een heleboel knoppen heeft die eigenlijk niets doen. Tenzij je helemaal gaat voor privacy, heeft het geen zin. Noem het geen privacy. En voor mij gaat het niet eens per se over Google. Ik denk dat het meer gaat over big tech in het algemeen. Ik haat de richting waarin software gaat. Onnodige abonnementen, advertenties, vergrendeling, updates die de hele gebruikersinterface veranderen omdat je op de een of andere manier vatbaarder bent om meer vast te komen. Met YouTube, weet je, het is al jaren constant aan het veranderen, alleen maar omdat ze dachten dat dit de beste manier is om je naar binnen te zuigen. Als ik mijn eigen apps host, is dat er allemaal niet. Dus nu heb ik mijn eigen thuis-lab-abominatie en ik hou ervan. Ik ben eindelijk vrij van de tech-overlords. Het was 100% de moeite waard. En kijk, bro, ik heb er ook een voor jou gemaakt. Je hebt het verdiend. Hier, asjeblieft, bro.
